κλῆρος εὐλόφου κυνῆς ἔμελλε πρῶτος ἅλμα κουφιεῖν

κουφίζω, 1) leicht sein; κουφίζουσα ἄρουρα Hes. O. 461; καὶ τἄλλα μὲν δὴ ῥᾳδίως εἴσω νεὼς ἐϑέμεϑα κουφίζοντα Eur. Hel. 1571; übtr., ἄρτι κουφίζειν δοκῶ, Linderung, Erholung vom Schmerz empfinden, Soph. Phil. 725; von Kranken bes. Hippocr. – Auch Sp., wie Dio Cass. 40, 1. – 2) trans., leicht machen, erleichtern, erheben; τᾷδέ με πρόςλαβε κουφίσας Soph. Tr. 1020; εἰ τὸν νεκρὸν ξὺν τῇδε κουφιεῖς χερί Ant. 43, d. i. den Todten bestatten; κλῆρος εὐλόφου κυνῆς ἔμελλε πρῶτος ἅλμα κουφιεῖν Ai. 1266, den Sprung leicht machen, leicht herausspringen lassen; τινά τινος, Eur. ὡς ὄχλου βροτῶν πλήϑους τε κουφίσειε μητέρα χϑόνα Hel. 40; κουφίζονται περιττώματος Arist. probl. 30, 1; von Schiffen, erleichtern, ausladen. Pol. 1, 60, 8 u. a. Sp.; – πτερῷ ψυχὴ κουφίζεται Plat. Phaedr. 248 c; εἰς τοὐρανοῦ τινα τόπον 249 c, erhoben werden; – übertr., κουφίζονται γὰρ οἱ λυπούμενοι συναλγούντων τῶν φίλων, sie fühlen Erleichterung, Arist. Eth. 9, 11; συμφορὰς λόγῳ κουφίσαι Dem. 60, 35; von Arbeit u. Mühsal, Xen. Mem. 2, 7, 1; τὸ πάϑος Plut. Alex. 52; τῶν τόκων τοὺς χρειωφειλέτας Caes. 37; τὸν δῆμον τῶν εἰςφορῶν, das Volk von den Abgaben erleichtern, D. Sic. 13, 64; – vom Preise, nach lassen, Pol. 6, 17, 5.